از آنجایی که این بیماری ها دارای علائم همپوشانی هستند، تشخیص آنها از هم می تواند دشوار باشد.

خشکی پوست در مقابل اگزما

خشکی پوست یک بیماری پوستی بسیار شایع است. این بیماری در تمام سنین تأثیر می گذارد، اگرچه پوست با افزایش سن خشک تر و نازک تر می شود.

محیط شما نیز می تواند بر خشکی پوست شما تأثیر بگذارد. موارد زیر رطوبت پوست را از بین می برد:

• یک آب و هوای سرد
• گرمایش داخلی
• دوش آب گرم
• شستن مکرر دست
• صابون های خشن یا شوینده های سنگین

اگزما به اندازه خشکی پوست شایع نیست. حدود ۱۲ درصد از کودکان و ۷ درصد از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد. اغلب علائم در دوران کودکی شروع می شود.

لایه بیرونی پوست شما به عنوان مانعی برای حفظ رطوبت در پوست شما عمل می کند و از میکروب ها، آلرژن ها و محرک ها جلوگیری می کند. اگزما زمانی اتفاق می افتد که این لایه آنطور که باید عمل نمی کند. در نتیجه پوست شما خشک می شود. آلرژن‌هایی مانند غذا یا شوره حیوانات خانگی زیر پوست شما قرار می‌گیرند و علائم را شروع می‌کنند.

ترکیبی از ژن ها، پاسخ ایمنی معیوب و محرک های محیطی باعث اگزما می شوند. این عارضه معمولاً در خانواده ها ایجاد می شود. بنابراین اگر شما آن را دارید، فرزندان شما نیز ممکن است به این مشکل پوستی دچار شوند.

ژن‌های شما با ایجاد یک سد پوستی ضعیف‌تر، زمینه را برای اگزما فراهم می‌کنند. سپس محرک هایی مانند موارد زیر باعث شعله ور شدن علائم پوستی می شوند:

• آلرژن ها مانند گرده گل و موهای حیوانات خانگی
• دود تنباکو
• آلاینده ها
• فشار
• غذاهایی مانند لبنیات، گندم یا آجیل
• صابون های خشن و شوینده ها
• پارچه های خشن مانند پشم

آیا خشکی پوست خطر اگزما را افزایش می دهد؟

خشکی پوست باعث اگزما نمی شود، اما می تواند باعث تشدید علائم در افرادی شود که از قبل در معرض خطر هستند. هنگامی که پوست بسیار خشک می شود، ترک خورده و پوسته پوسته شده و باعث می شود که مواد تحریک کننده راحت تر وارد داخل شوند.

چگونه تفاوت این دو را تشخیص دهیم؟

تفاوت های ظریف می تواند به شما کمک کند بفهمید که آیا شما یا فرزندتان پوست خشک یا اگزما دارید یا خیر. سابقه خانوادگی و سابقه پزشکی شما می تواند سرنخ هایی به شما بدهد. اگزما در افراد مبتلا به آسم و آلرژی شایع تر است. برخی از کودکان مبتلا به این بیماری به یک یا چند نوع غذا حساسیت دارند.

سپس به علائمی که شما یا فرزندتان دارید نگاه کنید. هر دو بیماری باعث خشکی و خارش پوست می شوند، اما تفاوت های قابل توجهی بین این دو وجود دارد.

خشکی پوست عبارت است از:

• خشن شدن پوست
• پوسته پوسته شدن
• ترک خوردن یا لایه برداری
• قرمز شدن پوست

اگزمای پوست عبارت است از:

• قرمز یا خاکستری شدن پوست به صورت تکه‌ای
• برآمدگی با تاول هایی که مایع ترشح می کنند و سپس پوسته ایجاد می کنند
• ترک خوردن یا پوسته پوسته شدن پوست
• ضخیم شدن پوست

اگزما در کودکان با افزایش سن متفاوت به نظر می رسد. اگزما در نوزادان در جاهایی مانند صورت، پوست سر، بازوها و پاها دیده می شود. کودکان بزرگتر اغلب فقط در قسمت داخلی آرنج و پشت زانوهای خود دچار لکه های پوسته پوسته می شوند.

گزینه های درمانی

ایجاد چند تغییر در خانه ممکن است برای رفع خشکی پوست کافی باشد. بیشتر این نکات برای خشکی مرتبط با اگزما نیز مفید هستند.

کوتاه‌تر دوش بگیرید. ایستادن طولانی مدت زیر یک دوش آب داغ رطوبت را از پوست شما خارج می کند. سعی کنید دوش و حمام خود را به ۱۰ دقیقه یا کمتر محدود کنید. آب را ولرم نگه دارید و از یک پاک کننده ملایم استفاده کنید که پوست شما را تحریک نکند.

پوست خود را مرطوب کنید. وقتی از حمام بیرون آمدید، پوست خود را به مرطوب کننده مناسب آغشته کنید. پمادها و کرم ها بهتر از لوسیون ها پوست شما را آبرسانی می کنند. به دنبال محصولات ملایم و بدون عطر با موادی مانند لیپیدها و سرامیدها باشید که یک سد محافظ روی پوست ایجاد می کنند.

از محصولات ملایم استفاده کنید. لیست مواد تشکیل دهنده همه محصولات مراقبت شخصی را که برای خود و فرزندتان خریداری می کنید بخوانید. به دنبال شامپوها، صابون‌ها و شوینده‌هایی باشید که دارای علامت «بدون عطر»، «بدون بو» و «بدون رنگ» هستند که کمتر احتمال دارد پوست شما را تحریک کنند.

یک رطوبت ساز را روشن کنید. این یک راه آسان برای افزودن رطوبت به هوا است، به خصوص در ماه های خشک زمستان.

داروهای اگزما

بسیاری از داروهای مختلف علائم اگزما مانند خارش، قرمزی و التهاب را تسکین می دهند. از یک متخصص پوست بپرسید که کدام یک از این محصولات ممکن است برای شما یا فرزندتان بهتر عمل کند.

• آنتی هیستامین های بدون نسخه، هیدروکورتیزون یا شامپو
• داروهای موضعی تجویزی مانند استروئیدها و مهارکننده های کلسینورین
• قرص های استروئیدی

اگر اگزما قسمت بزرگی از بدن شما را پوشانده باشد و درمان های موضعی کمکی نکرده باشد، پزشک ممکن است فتوتراپی را پیشنهاد دهد که نور درمانی نیز نامیده می شود.

سایر داروها برای جلوگیری از تشدید اگزما روی سیستم ایمنی بدن شما اثر می گذارند. آزاتیوپرین (آزاسان، ایموران)، سیکلوسپورین (نورال ، ساندیمیون) و متوترکسات ( روماترکس ، ترکسال) سیستم ایمنی شما را آرام می کنند تا بیش از حد واکنش نشان ندهد و پوست شما را ملتهب نکند.

داروهای بیولوژیک قسمت هایی از سیستم ایمنی بدن را که منجر به التهاب پوست می شوند مسدود می کنند. دو بیولوژیک برای درمان اگزما تایید شده است:

• دوپیلوماب ( دوپیکسنت )
• Tralokinumab-Idrm ( Adbry )

این داروها برای افرادی است که پوست آنها با داروهای موضعی بهبود نیافته است.

مهارکننده‌های ژانوس کیناز (JAK) سیگنال‌های ایمنی را که باعث التهاب پوست می‌شوند، مسدود می‌کنند. دو مهارکننده JAK تایید شده برای اگزما، آبروسیتینیب ( Cibinqo ) و آپاداسیتینیب ( Rinvoq ) هستند.

هر یک از این داروها می تواند عوارض جانبی ایجاد کند. این بدان معنا نیست که شما هیچ مشکلی خواهید داشت، فقط باید از آنها آگاه باشید. قبل از اینکه شما یا فرزندتان هر نوع درمان جدیدی را شروع کنید، از پزشک خود بپرسید که چه عوارض جانبی ممکن است ایجاد کند و چگونه آنها را مدیریت کنید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید؟

پوست خشک اغلب به راحتی با مرطوب کننده ها و سایر درمان های خانگی درمان می شود. با پزشک خود تماس بگیرید اگر:

• علائم شما با درمان هایی که امتحان کرده اید بهبود نمی یابند یا بدتر می شوند.
• خارش واقعا شما را آزار می دهد یا شما را بیدار نگه می دارد.
• بریدگی های باز یا زخم های ناشی از خاراندن دارید.

اگر فکر می کنید فرزندتان اگزما دارد، برای تشخیص به پزشک اطفال مراجعه کنید. در صورتی که کودک شما به داروهای تجویزی نیاز داشته باشد، پزشک می تواند شما را نزد یک متخصص پوست کودکان بفرستد.

ممکن است بتوانید اگزما را در خود با درمان های خانگی و درمان های بدون نسخه کنترل کنید. اگر علائم شما بهبود نیافت، برای مشاوره به پزشک مراقبت های اولیه یا یک متخصص پوست مراجعه کنید. همچنین اگر درمانی که پزشک تجویز کرده کمکی نکرده است یا علائم عفونت مانند قرمزی و درد دارید، سریعا به پزشک مراجعه کنید.