کسانیکه عفونت رحم را تجربه کرده‌اند می‌دانند که چقدر گذر از این دوره سخت و طولانی است. برطرف شدن عفونت رحم نیاز به صبوری و گذر زمان دارد اما به کمک داروها می‌توان از گسترش آن جلوگیری کرده و به درمان سریع‌تر کمک کرد. تجویز بهترین قرص برای عفونت رحم یکی از درخواست‌های بیشتر بیماران از پزشکان است.  

برای عفونت رحم چه باید کرد؟

برای درمان عفونت رحم معمولا از از انواع داروها استفاده می‌شود. نوع و مدت مصرف داروها بستگی به نوع عفونت و شدت آن دارد. عموما داروهایی که تجویز می‌شوند از نوع آنتی بیوتیک هستند. برخی از آنتی‌بیوتیک‌های معمول که ممکن است توسط پزشک با توجه به شرایط بیمار تجویز شوند عبارتند از:

1. داکسی‌سایکلین

2. آزیترومایسین

3. مترواندازول

4. کلیندامایسین

5. سیپروفلوکساسین

پزشک ممکن است بسته به شرایط خاص یک یا ترکیبی از این داروها را تجویز کند. مهم است که بیمار دوره درمان را کامل نموده تا عفونت به طور کامل برطرف شود و مقاومت میکروبی ایجاد نشود. در موارد شدیدتر احتمال دارد نیاز به بستری شدن در بیمارستان و دریافت آنتی‌بیوتیک‌های وریدی باشد.

بهترین قرص برای از بین بردن عفونت رحم

بهترین قرص برای عفونت رحم چیست؟ تعداد زیادی قرص وجود دارند که می‌توان از آن‌ها برای درمان عفونت رحم استفاده کرد. برخی از قرص‌ها عملکرد و کارایی بهتری داشته که از آن‌ها به عنوان بهترین قرص برای عفونت رحم یاد می‌شود که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهد شد:

1. داکسی‌ سایکلین (Doxycycline)

داکسی‌سایکلین یک آنتی‌بیوتیک از دسته تتراسایکلین‌ها بوده که برای درمان طیف گسترده‌ای از عفونت‌ها از جمله عفونت‌های لگنی استفاده می‌شود. این دارو با مهار ساخت پروتئین‌های باکتریایی عمل می‌کند. پس داکسی‌سایکلین باکتریواستاتیک بوده با مهار سنتز پروتئین باکتری‌ها عمل می‌کند.

• نحوه مصرف: معمولا به صورت قرص خوراکی، با یا بدون غذا.
• عوارض جانبی: مشکلات گوارشی
• دوز مصرفی: معمولا دوز اولیه 100 میلی‌گرم دو بار در روز برای یک تا دو روز است و سپس در دوزهای 100 میلی‌گرمی یک بار در روز.
• موارد منع مصرف: در دوران بارداری (به خصوص در سه ماهه دوم و سوم)
• تداخلات دارویی: آنتی‌اسیدها، مکمل‌های آهن و محصولات حاوی کلسیم می‌توانند جذب داکسی‌سایکلین را کاهش دهند.
• جذب: داکسی‌سایکلین به خوبی از دستگاه گوارش جذب می‌شود و جذب آن به غذا وابسته نیست.
• دفع: عمدتاً از طریق مدفوع و تا حدی از طریق ادرار دفع می‌شود.

 2. آزیترومایسین (Azithromycin)

آزیترومایسین از دسته ماکرولیدها بوده و برای درمان عفونت‌های مختلف باکتریایی از جمله عفونت‌های لگنی استفاده می‌شود. آزیترومایسین به دلیل نیمه ‌عمر طولانی‌ و توانایی تجمع در بافت‌های عفونی محبوب است از این رو در دسته بهترین قرص برای عفونت رحم شناخته می‌شود.

• نحوه مصرف: به صورت قرص خوراکی یا تزریقی، معمولا یک بار در روز.
• عوارض جانبی: مشکلات گوارشی، تغییرات در الگوی ضربان قلب، حساسیت‌های پوستی.
• دوز مصرفی: معمولا 500 میلی‌گرم در روز اول و سپس 250 میلی‌گرم در روزهای بعد به مدت 4 روز.
• موارد منع مصرف: در افرادی با سابقه حساسیت به ماکرولیدها.
• تداخلات دارویی: آنتی‌اسیدها ممکن است جذب آزیترومایسین را کاهش دهند. همچنین ممکن است اثرات داروهای ضدانعقاد خون مانند وارفارین را افزایش دهد.
• جذب: به خوبی از دستگاه گوارش جذب می‌شود و جذب آن با غذا کاهش می‌یابد.
• دفع: عمدتا از طریق صفرا دفع می‌شود و مقدار کمی از طریق ادرار.

 3. مترواندازول (Metronidazole)

مترواندازول یک آنتی‌بیوتیک و ضدپروتوزوآلی است که برای درمان عفونت‌های باکتریایی بی‌هوازی و پروتوزوآها استفاده می‌شود. مترواندازول که از آن به عنوان بهترین قرص برای عفونت رحم یاد می‌شود با آسیب به DNA باکتری‌ها و پروتوزوآها وارد عمل شده و باعث می‌شوند عفونت رحم از بین برود.

• نحوه مصرف: به صورت قرص خوراکی یا تزریقی.
• عوارض جانبی: طعم فلزی در دهان، تهوع، سردرد، تداخل با الکل.
• دوز مصرفی: برای عفونت‌های بی‌هوازی، معمولا 500 میلی‌گرم دوبار در روز به مدت 7-10 روز.
• موارد منع مصرف: در سه ماهه اول بارداری و در افرادی با سابقه اختلالات خون.
• تداخلات دارویی: مصرف همزمان با الکل می‌تواند منجر به واکنش دی‌سولفیرام شود که شامل تهوع و استفراغ شدید است.
• جذب: به خوبی از دستگاه گوارش جذب می‌شود.
• دفع: بیشتر از طریق ادرار و تا حدی از طریق مدفوع.

 4. کلیندامایسین (Clindamycin)

کلیندامایسین از دسته لینکوزامیدها محسوب می‌شود و برای درمان عفونت‌های باکتریایی مختلف از جمله عفونت‌های لگنی و عفونت‌های شدید باکتریایی که به سایر آنتی بیوتیک‌ها مقاوم هستند مورد استفاده قرار می‌گیرد. کپوسل کلیندامایسین با مهار سنتز پروتئین باکتری‌ها عمل کرده در نتیجه پزشکان از آن به عنوان بهترین قرص برای عفونت رحم برای درمان بیماران استفاده می‌کنند.

• نحوه مصرف: به صورت کپسول خوراکی، تزریقی یا کرم واژینال.
• عوارض جانبی: اسهال، تهوع، التهاب روده بزرگ (کولیت).
• دوز مصرفی: معمولا 300-450 میلی‌گرم سه تا چهار بار در روز برای عفونت‌های شدید.
• موارد منع مصرف: در افرادی با سابقه کولیت ناشی از آنتی‌بیوتیک.
• تداخلات دارویی: مصرف همزمان با داروهای مسدود کننده عصبی-عضلانی ممکن است اثرات این داروها را افزایش دهد.
• جذب: به خوبی از دستگاه گوارش جذب می‌شود.
• دفع: معمولا از طریق صفرا و مدفوع دفع می‌شود.

 5. سیپروفلوکساسین (Ciprofloxacin)

یکی دیگر از بهترین قرص‌ها برای عفونت رحم، سیپروفلوکساسین است. سیپروفلوکساسین نوعی آنتی‌بیوتیک از دسته فلوروکینولون‌ها بوده که برای درمان طیف وسیعی از عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شود زیرا با مهار آنزیم DNA ژیراز، مانع از تکثیر و ترمیم DNA باکتری می‌شود.

• نحوه مصرف: به صورت قرص خوراکی یا تزریقی.
• عوارض جانبی: مشکلات گوارشی، حساسیت به نور، التهاب تاندون‌ها.
• دوز مصرفی: معمولا 500-750 میلی‌گرم دوبار در روز برای 7-14 روز.
• تداخلات دارویی: ممکن است با داروهای ضدانعقاد خون تداخل داشته باشد و سطح تئوفیلین و کافئین را افزایش دهد. مصرف همزمان با آنتی‌اسیدها و محصولات لبنی می‌تواند جذب سیپروفلوکساسین را کاهش دهد.
• جذب: به خوبی از دستگاه گوارش جذب می‌شود.
• دفع: بیشتر از طریق ادرار و تا حدی از طریق مدفوع.

انتخاب بهترین قرص برای عفونت رحم

برای انتخاب بهترین قرص جهت درمان عفونت رحم، پزشک بر اساس نتایج آزمایشات، تاریخچه پزشکی و وضعیت کلی بیمار تصمیم‌گیری می‌کند. برخی از عفونت‌ها ممکن است نیاز به ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌ها داشته باشند تا بتوانند به طور مؤثری درمان شوند. بنابراین مهم است که بیمار با پزشک همکاری همه جانبه داشته باشد و تمامی دستورات دارویی را رعایت کند تا از موفقیت درمان اطمینان حاصل شود.

پیشنهاد مطالعه:

علت عفونت رحم

ضمن آشنایی با قرص برای عفونت رحم، بهتر است با دلیل به وجود آمدن عفونت‌های رحمی آشنا شویم. عفونت‌های رحمی یا بیماری‌های التهابی لگن (PID) معمولا ناشی از انتقال باکتری‌ها از واژن و دهانه رحم، لوله‌های فالوپ و سایر قسمت‌های بالایی دستگاه تناسلی زنان هستند. چندین عامل می‌توانند به بروز عفونت‌های رحمی منجر شوند یا احتمال بروز آن را افزایش دهند:

• بیماری‌های مقاربتی (STDs)
• تغییر در تعادل باکتری‌های طبیعی واژن
• قرار دادن دستگاه داخل رحمی (IUD)
• سقط جنین یا زایمان
• روش‌های جراحی لگنی
• بهداشت شخصی و رفتارهای جنسی
• رابطه جنسی محافظت‌نشده
• بهداشت ضعیف (عدم رعایت بهداشت شخصی مناسب)
• ضعف سیستم ایمنی
• سن و سبک زندگی
• استعمال دخانیات

علائم عفونت رحمی معمولا با درد در ناحیه لگن یا پایین شکم، تب، ترشحات غیرطبیعی واژینال با بوی ناخوشایند، خونریزی بین دوره‌های قاعدگی یا بعد از رابطه جنسی، درد یا ناراحتی هنگام رابطه جنسی و درد یا سوزش هنگام ادرار همراه هستند.

پزشک ممکن است از آزمایشات مختلفی مانند آزمایش خون، ادرار و نمونه‌برداری از ترشحات واژینال یا گردن رحم استفاده کند. سونوگرافی یا لاپاروسکوپی نیز ممکن است برای تشخیص دقیق‌تر مورد نیاز باشد.

درمان عموما شامل آنتی‌بیوتیک‌ها برای از بین بردن عفونت است که در آن از بهترین قرص‌ها برای عفونت رحم استفاده می‌شود. در موارد شدیدتر احتمال دارد نیاز به بستری شدن و دریافت آنتی‌بیوتیک‌های وریدی باشد. اگر عفونت به موقع درمان نشود می‌تواند به عوارض جدی‌تری مانند ناباروری، بارداری خارج از رحم و درد مزمن لگن منجر شود. از این رو مهم است بانوان در صورت بروز هرگونه علامت مشکوک به پزشک مراجعه نمایند تا تشخیص و درمان مناسب انجام شود.