تاسیس یک ابرشهر جدید و نوظهور که در آن سه یا شاید چهار کشور همسایه با یکدیگر همکاری خواهند داشت و از نقاط قوت یکدیگر استفاده خواهند کرد، ایده‌ای است که در مراحل نخست خود قرار دارد.
به گزارش مجله زیبایی سبز به نقل از یورونیوز، اروپا دومین قاره پرتراکم جهان به لحاظ جمعیتی است و در عین حال میزبان ۱۰ تا ازاقتصادهای بزرگ جهان است. اما با وجود برتری اقتصادی و تراکم جمعیت، عظمت شهرهای اروپا همچنان با کلان‌شهرهای جهان که عمدتاً در قاره‌های آسیا، آمریکا و آفریقا هستند فاصله زیادی دارد.
به این ترتیب، تقریباً یک دهه است که زمزمه‌های ساختن شهری جدید که در سه کشور همسایه اروپایی گسترانیده شده باشد، شنیده می‌شود.
این ایده جدید که هنوز در مراحل اولیه به سر می‌برد، حتی ادغام بخش‌هایی از کشور چهارم را برای ایجاد این منطقه شهری جدید در اروپا پیش‌بینی کرده است.
شبکه منسجم شهری در مناطقی از ۳ کشور
تاسیس یک ابرشهر جدید و نوظهور که در آن سه کشور همسایه با یکدیگر همکاری خواهند داشت و از نقاط قوت یکدیگر استفاده خواهند کرد، ایده‌ای است که در مراحل نخست خود قرار دارد.
قرار است این شهر جدید، کشور هلند را با منطقه فلاندرنشین بلژیک و «نوردراین-وستفالن» آلمان و احتمالا شهر لیل در فرانسه ادغام کند.
این کلانشهر پیشنهادی، ممکن است شهرهای بروکسل، کلن و آمستردام را نیز در بربگیرد و نکته مهم آن این است که به منظور کاهش انتشار کربن، از یک شبکه حمل و نقل عمومی یکپارچه برخوردار خواهد بود.
این بدان معناست که هلند، بلژیک، آلمان و احتمالاً فرانسه یک شبکه بین‌المللی منسجم تشکیل می‌دهند و خود را به عنوان یک موجودیت واحد معرفی می‌کنند.
این شهر سه کشوری، به ابرکلانشهری تبدیل خواهد شد که سرمایه‌گذاران بسیاری را جذب خواهد کرد و حدود ۴۵ میلیون نفر را که در شهرهای مختلف زندگی و کار می‌کردند را به هم متصل می‌کند.
نمونه مشابه در هلند
این ایده مفهوم مشابه چیزی است که قبلاً هم در هلند مشاهده شده است، جایی که کل این کشور عملا به دو منطقه اصلی «رندستاد» و بقیه کشور تقسیم شده است.
در داخل رندستاد، چهار شهر بزرگ – آمستردام، روتردام، اوترخت و لاهه – با هم به عنوان یک شبکه گسترده واحد عمل می‌کنند.
آمستردام به عنوان پایتخت اقتصادی، لاهه به عنوان مقر حکومت، روتردام به عنوان نقطه لجستیک ترابری و اوترخت به عنوان مرکز تحقیقات و آموزش است.
هر کدام از این شهرها به لطف حمل و نقلی کارآمدی که دارند به راحتی به یکدیگر دسترسی دارند و باعث می‌شود که همه آن‌ها به طور منسجم با هم عمل کنند.
این گونه است که ایده شهر سه کشوری نیز امیدوار است که با رقابت کمتر و تنوع و انعطاف‌پذیری بیشتر در بین سه کشور کار کند.
آورده چنین طرحی چیست و مخالفان آن چه گروه‌هایی هستند؟
پیتر ساولبرگ، برنامه‌ریز شهری و ایده‌پرداز پروژه این شهر سه کشوری اظهار داشت: «در سال‌های اخیر شاهد رشد روند شهرنشینی بوده‌ایم، بطوریکه ۷۰ تا ۸۰ درصد از جمعیت جهان در مناطق بزرگ شهری زندگی می‌کنند.»
وی گفت: «این بدان معناست که اقتصاد جهانی به طور فزاینده‌ای در شهرهای بزرگ متمرکز شده است و ما باید به این موضوع نه به عنوان یک کشور یا به عنوان شهرهای کوچک از هم گسیخته هلند برخورد کنیم، بلکه باید به عنوان یک کل واحد متشکل از هلند، بخش فلاندرنشین بلژیک و نوردراین-وستفالن آلمان با آن روبرو شویم.»
او معتقد است که این کلانشهر نسبت به مناطق کوچکتر، میزان قابل توجهی سرمایه‌گذاری و استعدادها را به خود جذب خواهد کرد.»
ساولبرگ افزود: «نزدیک به ۳۰ میلیون نفر در این مثلث زندگی می‌کنند و ۱۵۰ میلیارد حجم تجارت داخلی در آن در حال گردش است.»
این برنامه‌ریز شهری خاطرنشان کرد که «ما می‌خواهیم هلند را به عنوان یک ابرکلانشهر سبز به جهان معرفی کنیم و به جامعه تجاری یک ویترین بین‌المللی برای ترویج صادرات ارائه دهیم.»
ایده این کلانشهر از چندین حامی برجسته، از جمله یک شرکت حقوقی بین‌المللی، شرکت‌های املاک و مستغلات و بزرگترین سازمان کارفرمایان هلند، معروف به شبکه شهر سه کشوری، حمایت شده است.
با این حال، همه افراد شور و شوق یکسانی برای ایجاد این کلانشهر جدید ندارند، کما اینکه کشاورزان منطقه ناراضی خواهند بود و دولت‌ها نیز هنوز هیچگونه حمایت مالی از این ایده نکرده‌اند.
کشاورزان هلندی از این جهت اعتراض دارند که معتقدند این ابرشهر به محیط زیست آسیب می‌رساند و آن‌ها را از زمین خود بیرون می‌کنند.
اعتراضات گسترده این کشاورزان باعث شده است که پروژه «شبکه شهر سه کشوری» بسیاری از محتوای خود را از وب سایتش حذف کرده و این ایده را در وضعیت نامشخص قرار دهد.
source