در روزهایی که صدای انفجار، ترس، نگرانی از جان عزیزان و بی‌قراری آینده بر جان‌ها سنگینی می‌کند، یک آغوش گرم، یک جمله امیدوارکننده یا حتی یک نگاه همدلانه می‌تواند معجزه کند. شاید خود ما هم زخم‌دار باشیم، اما با مراقبت از یکدیگر، زنده می‌مانیم.

با اینکه خودمان هم ترسیده‌ایم، ولی می‌توانیم چراغ کوچکی باشیم برای دیگری که در تاریکی دست می‌جوید.

برای مراقبت از همدیگر در شرایط سخت پیشنهاد می‌کنیم این مطلب از مجله زوم لایف را بخوانید. در ادامه مهم‌ترین راهکارهای عملی و انسانی برای مراقبت از اطرافیان در بحران و جنگ را توضیح دادیم.

در کنار هم ماندن، در دل بحران

در جنگ، دیوارها فرو می‌ریزند، خانه‌ها ویران می‌شوند. اما چیزی که از همه سخت‌تر است، فرو ریختن انسان‌هاست. قلب‌هایی که می‌لرزند، دست‌هایی که می‌خواهند کمک کنند اما نمی‌دانند چطور، و چشم‌هایی که به دنبال نگاهِ مطمئنِ دیگری می‌گردند.

در چنین لحظاتی، ما انسان‌ها تنها به غذا یا پناهگاه نیاز نداریم، بلکه بیش از هر چیز، به “هم” نیاز داریم. نه به عنوان روان‌شناس، نه به عنوان پزشک، بلکه فقط به عنوان انسانی در کنار انسان دیگر.

چرا مراقبت از دیگران در بحران مهم است؟

در تاریکی جنگ، خانه‌ها ویران می‌شوند، اما درد واقعی زمانی آغاز می‌شود که پیوندهای انسانی از هم می‌پاشد. در چنین روزهایی، مراقبت از یکدیگر نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت انسانی است.

در شرایط بحرانی، روان انسان دچار آشفتگی می‌شود: شوک، ترس، انکار، یا حتی بی‌حسی. در چنین لحظاتی، حضور انسانی، شنیدن بدون قضاوت و لمس همدلانه می‌تواند از بروز مشکلات روانی بلندمدت مانند اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD) پیشگیری کند.

راهکارهایی برای مراقبت از اطرافیان در بحران و جنگ

1. گوش‌دادن بدون قضاوت

ساده‌ترین و درعین‌حال مؤثرترین راه مراقبت، «شنیدن» است؛ نه برای ارائه راه‌حل، بلکه برای همدلی.
کنار فرد بنشینید و به او اجازه دهید هر آن‌چه در دل دارد، بدون سانسور بیان کند. حتی اگر چیزی نمی‌گوید، سکوتش را با حضور گرم خود پاسخ دهید.

2. استفاده از جملات حمایتگرانه

بیان جملاتی ساده اما همدلانه می‌تواند مانند مرهمی عمل کند:

• «احساساتی که داری کاملاً طبیعی است.»
• «نمی‌دانم چه بگویم، اما کنارت هستم.»
• «تو تنها نیستی. این‌جا هستم تا هر چقدر بتوانم کمک کنم.»

3. سکوت همراهانه

گاهی تنها نشستن در کنار دیگری، بدون هیچ کلامی، احساس امنیت می‌آفریند. تماس چشمی، گرفتن دست یا فقط کنار هم بودن، بیش از هر حرفی اثرگذار است.

4. توجه به نیازهای جسمی

یادآوری نوشیدن آب، خوردن غذا یا استراحت کوتاه، اهمیت زیادی دارد. در بحران، بسیاری افراد نیازهای جسمی خود را فراموش می‌کنند؛ شما می‌توانید به آن‌ها کمک کنید تا دوباره با بدن خود ارتباط برقرار کنند.

5. انجام کارهای ساده و حمایتی

ارائه یک لیوان چای، پتو یا کمک در امور روزمره، پیام غیرکلامی محبت‌آمیزی دارد: «هنوز برای من مهم هستی. هنوز زندگی ادامه دارد.»

6. حفظ روتین‌های ساده

سعی کنید فعالیت‌های روزمره‌ای مانند ورزش، چای عصرانه، قصه‌گویی برای کودکان یا حتی گفت‌وگوهای کوتاه را ادامه دهید. این کارها به ذهن پیام می‌دهد که کنترل هنوز وجود دارد و زندگی کاملاً از هم نپاشیده است.

7. تشخیص نیاز به کمک تخصصی

اگر فردی دچار علائم شدید مانند سکوت طولانی، بی‌خوابی مداوم، گریه‌های بی‌وقفه یا افکار آسیب به خود شد، حتماً با متخصص روان‌شناسی یا مراکز کمک روانی تماس بگیرید.
به خاطر داشته باشید که وظیفه شما درمان نیست؛ اما می‌توانید حلقه‌ای حمایتی برای ارجاع باشید.

🌱 جمله پایانی

در این روزهای سخت، همه ما هم‌سنگر هم هستیم. حتی کوچک‌ترین همدلی‌ها می‌توانند جرقه‌ای برای بازگشت به آرامش باشند. با هم می‌مانیم، با هم ادامه می‌دهیم، و به هم امید می‌دهیم.

توجه: محتوای مجله زوم لایف، جایگزین نسخه پزشکان نیست. اگر مشکل پزشکی دارید، برای تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کنید.