مادران و پدران همیشه نگران تربیت فرزندان خود هستند که در برخی موارد همین نگرانی‌ها بر نحوه‌ی تربیت فرزندان تاثیر منفی می‌گذارد!  در ادامه 5 شیوه‌ای که ممکن است نگرانی شما بر نحوه‌ی تربیت فرزندان تاثیر بگذارد را بشناسید.

نگرانی و تربیت فرزندان هیچ تداخلی با هم نخواهند داشت.

نگرانی درباره‌ی آینده‌ی فرزندان و یا آسیب دیدن آن‌ها طبیعی است؛ اما کنترل این اضطراب برای برخی از والدین دشوار است. پس به جای غلبه بر این ناراحتی، بیش از اندازه نگران و محتاط خواهند بود. متاسفانه، این موضوع مانع رشد فرزند و کسب مهارت‌هایی که برای تبدیل شدن به یک فرد بالغ و مسئول نیاز دارد، خواهد شد.
اگر نگرانی شما بابت تربیت فرزندتان کم باشد و یا اختلال اضطراب داشته باشید، این 5 مورد را به یاد داشته باشید که اضطرابتان ممکن است مانع تربیت صیحیح فرزندتان شود:

1. همه‌ی کارها را خودتان انجام می‌دهید

والدین نگران اغلب تصور می‌کنند فرزندشان چیزی را شکسته یا خرابکاری خواهد کرد. پس به جای اینکه به او اجازه بدهند خودش وسایلش را داخل کیفش گذاشته و یا ظرف‌ها را در ماشین ظرفشویی بگذارد، خودشان این کار را برایش انجام می‌دهند.

گرچه ممکن است انجام این کارها برایتان آسان باشد، اما کودکان با انجام مستقل وظایف، مهارت‌های زندگی را می‌آموزند. شاید گاهی اوقات چیزی را خراب کنند، اما زندگی را از طریق اشتباهات خواهند آموخت. بپذیرید که فرزندتان گاهی اوقات غذایش را ریخته و اسباب بازی‌هایش را خواهد شکاند، اما بدانید که این‌ها همگی جزئی از فرایند یادگیری هستند.

2. به محض اینکه فرزندتان با مشکل مواجه می‌شود، شما مداخله می‌کنید

هیچ فردی نمی‌خواهد رنج کشیدن یک کودک را ببیند، اما دیدن کودکی که مشکلی را تجربه می‌کند، برای والدین ایجاد اضطراب می‌کند. کودکی که هنگام انجام تکالیفش، آه غلیظی می‌کشد یا هنگامی که خانه‌های اسباب بازی‌اش فرو می‌ریزند می‌گوید “من نمی‌توانم این کار را انجام دهم”، موجب می‌شود والدین نگران به سرعت برای کمک به او بشتابند.

کودکان باید یاد بگیرند چگونه با احساسات ناخوشایند، مانند نا امیدی کنار بیایند. هم‌چنین به فرصت‌هایی برای تمرین مهارت‌های حل مسئله به صورت مستقل نیاز دارند.

کمک به آن‌ها با دیدن اولین نشانه‌ی تلاش و تقلا می‌تواند مانع آن شود که بیاموزند چگونه باید بر مشکلات غلبه کنند.

3. تمامی فعالیت‌های فرزندتان را کنترل می‌کنید

دیدن کودکی که کارها را با روش خودش انجام می‌دهد، می‌تواند اضطراب برخی از والدین را تحریک کند. آن‌ها به فرزندشان اجاره نمی‌دهند کاری را به تنهایی انجام دهد، زیرا می‌ترسند “آن را به درستی انجام ندهد”. برخی از والدین برای کنترل و غلبه بر اضطراب، فرزندان را زیر نظر گرفته و بر انجام صحیح کارها تاکید و پافشاری می‌کنند.

والدینی که فعالیت‌های روزانه‌ی فرزندان را زیر ذره بین می‌گذارند، موجب می‌شوند فرزندان شدیداً وابسته شوند. فرزندان به فرصت‌هایی نیاز دارند تا نشان دهند که می‌توانند مسئولیت پذیر باشند؛ اما والدینی که بر همه‌ی فعالیت‌ها نظارت می‌کنند، مانع آن می‌شوند که فرزندان یاد بگیرند چگونه خودشان کارها را انجام دهند.

4. به فرزندتان اجازه نمی‌دهید فعالیت‌های مناسب سنش را انجام دهد

تنها گذاشتن کودک در خانه و یا در خیابان برای اولین بار، تقریباً برای همه‌ی والدین اضطراب آور است. برخی از والدین به جای غلبه بر این احساس ناخوشایند، به کودکانشان اجازه نمی‌دهند فعالیت‌های مناسب سنشان را انجام دهند و بدین گونه سعی می‌کنند اضطرابشان را کاهش دهند.

کودکان، گاهی اوقات مرتکب اشتباه می‌شوند، آسیب می‌بینند و ریسک‌هایی را که نباید انجام دهند، می‌پذیرند؛ اما نتایج طبیعی می‌توانند آموزگاری خوب باشند. کودکان اغلب به هدایت بیشتر و محدودیت کمتری نیاز دارند تا بتوانند بیاموزند چگونه به تنهایی تصمیمات صحیح اتخاذ کنند.

5. قوانین سخت و سریع وضع می‌کنید

گاهی اوقات هنگامی که والدین قوانینی سفت و سخت وضع می‌کنند، حتی اگر هیچ دلیل منطقی برای آن‌ها وجود نداشته باشد، احساس راحتی بیشتری می‌کنند. چه تاکید کنید که نهار باید دقیقاً سر ساعت خورده شود و یا به فرزندتان اجازه ندهید یک دقیقه بعد از زمان خوابش بیدار بماند؛ تمامی این قوانین سخت تنها یک هدف دارند و آن، کنترل اضطراب است.

گرچه داشتن قوانین واضح اهمیت دارد، اما بیش از اندازه مستبد بودن می‌تواند آسیب‌زا باشد. فرزندان باید درک کنند که استثنائاتی در مورد قوانین وجود دارند؛ مصلاً اگر خانه آتش گرفته باشد می‌توان در کارها خللی ایجاد کرد. گاهش اوقات با نشان دادن تمایل برای تغییر قوانین، به فرزندتان تفکر منطقی و انعطاف پذیری را بیاموزید.

توجه: محتوای مجله زوم لایف، جایگزین نسخه پزشکان نیست. اگر مشکل پزشکی دارید، برای تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کنید.